Ford G398 SAM

Geschiedenis : Als het ging om het uitrusten van de nieuw opgerichte Bundeswehr, werd de beslissing ten gunste van de Ford G398SAM genomen in de NAVO klasse van drie ton, niet in de laatste plaats vanwege het goedkoopste aanbod. Hierdoor kon het Keulse team zegevieren tegen Borgward, Mercedes en Magiru-Deutz. Technisch is dit off-road type vergelijkbaar met de civiele V8-vrachtwagen met vierwielaandrijving. De 3.924 cc benzinemotor wel gebaseerd op de vooroorlogse V8 en ontwikkelt 92 pk. De verouderde zijklep met militair onderdrukt ontstekingssysteem hielp de Ford om een zeer hoge topsnelheid te halen, maar hij was vatbaar voor mislukkingen en dorstig. Bovendien heeft de vrachtwagen, door de soldaten "NAVO-geit" genoemd vanwege het "gromende" motorgeluid, een hoog zwaartepunt zwaartekracht en neigt om te kantelen in bochten. Omdat alleen de gesloten carrosserieën schokdempers hadden, vertrouwde de dieplader op de wrijving van de bladveerlagen. Het smalle chassis werd simpelweg overweldigd door de brede assen en bestuurderscabines en te veel gedraaid. De Bundeswehr gunde de ontwikkeling en delen van de bouwcontracten voor de standaard van drie en vijf ton koffer naar Peter Bauer. Bauer vervaardigde in totaal 2.582 gesloten carrosserieën voor de Ford G398SAM-S3, die werden opgesteld als staf-, werkplaats-, radio-, keuken- en ambulancevoertuigen (Lkw gl geschl Großraum KrKw - dat is de legeraanduiding met de 4 m lange en 2,2 m brede kist). De speciale gevallen waren onder meer een voertuig met een mobiele toren voor het opzetten van een veld vliegveld, een verkenningsradardrager en een volgapparaat. Een nadeel van de koffer was de geringe hoogte dus dat staand werken in principe niet mogelijk was. Van 1957 tot 1961 leverde de fabriek in Keulen in totaal ongeveer 8.000 3-tons vrachtwagens met platte laadbak en gesloten opbouw aan de Bundeswehr (en enkele civiele klanten zoals DRK en THW), die allemaal een standaard bestuurderscabine hadden. 5.446 voertuigen werden uitgerust met diepladers en dekzeilen voor materiaaltransport. Als er mensen op de lading werden vervoerd gebied was de maximumsnelheid begrensd op 50 km/u. Oude Ma-2 startvoertuigen werden dus gewoon op het Ford-platform geplaatst dat het een tweede bestuurderscabine "meeliften" had. Meiller in München rustte enkele voertuigen uit met een 2,8 m³ driezijdige staalplaat kipper opbouw. Er werd echter geen verdere aanschaf gedaan omdat het voertuig niet aan de eisen voldeed. Wanneer het overslaan volledig beladen was, was het chassis van het voertuig simpelweg overweldigd. Alle trucks zijn ontworpen om een front-end lier te monteren 4.500 kg trekkracht - maar slechts weinigen in de troep waren ermee uitgerust. In 1975 werden, op enkele speciale voertuigen na, alle drietons vrachtwagens buiten dienst gesteld en daarna vaak bij het Rode Kruis, de Ongevallen Hulp Johanniter of de brandweer terecht gekomen. Hiermee kwam ook een einde aan het korte tijdperk van de all-terrain 3t klasse in de Bundeswehr; omdat werd afgezien van de aanschaf van vervolgmodellen